PVDA Genk zet rusthuismedewerkers in de bloemetjes

Uit een enquête van het LBC begin dit jaar bleek dat bijna negen op de tien zorgverleners zegt dat de ouderen niet meer de nodige zorgen krijgen door de toenemende druk op het personeel. Vier op de vijf zegt geen tijd te hebben om te luisteren naar de bekommernissen van de ouderen. Het tekort leidt zelfs tot fouten en ongelukken.

Een zorgverlener uit Genk vertelde ons dat ze te horen kreeg dat meer personeel enkel mogelijk is als er minder pampers gebruikt worden. Met andere woorden een extra personeelslid is enkel mogelijk is als ouderen langer in een vuile pamper blijven zitten. “Onaanvaardbaar dat die keuzes gemaakt moeten worden” gaat Heijens verder.

Een eerste oorzaak van het personeelstekort is de onderfinanciering van de zorg voor zwaar zorgbehoevenden. De voorbije jaren is het aantal zwaar zorgbehoevenden gestegen tot 14.000. Door het tekort aan bedden moedigt de regering ouderen aan zo lang mogelijk thuis te blijven. Daardoor hebben drie op vier ouderen in een rusthuis vandaag intensieve zorgen nodig. Maar de woonzorgcentra krijgen het geld niet om die intensieve zorg te bieden. Een tweede oorzaak zijn de lage personeelsnormen. Een recente studie van het Steunpunt Welzijn, Volksgezondheid en Gezin leert ons dat de tehuizen meer personeel in dienst hebben dan wettelijk voorgeschreven. De wettelijke norm ligt zo laag, dat de publieke sector per tien werknemers er vier meer in dienst heeft dan vereist.

Daarom zetten we de zorgverleners vandaag in de bloemetjes en steken we hun een hart onder de riem bij hun vraag voor meer personeel in de rusthuizen. Dat betekent ook een betere financiering. Dat er daarvoor geen geld zou zijn aanvaardt de PVDA niet. Ze hebben verschillende voorstellen zoals de toepassing van het het KIWI-model, dit wil zeggen alleen de goedkoopste medicamenten terugbetalen aan de Farma-bedrijven. Dat levert één miljard op. Ten tweede ook een miljonairstaks, de opbrengst daarvan is acht miljard. Het laatste voorstel is om de vergoeding van specialisten te beperken tot het loon van een professor. De opbrengst daarvan is twee miljard. “Er is wel degelijk geld in België. Maar de politieke wil moet er ook zijn om dit probleem aan te pakken.” Besluit Heijens.