Carrefour plant de winkel in Genk te sluiten. Het is deel van een plan waarbij men 1.233 jobs wil schrappen. Ook is de directie van plan de werkomstandigheden en de lonen van het personeel aan te pakken. Carrefour heeft “helaas geen keuze”, zegt de CEO. Moeilijk te geloven als je ziet hoe kolossaal rijk de hoofdaandeelhouders van de groep zijn. We gingen in gesprek met Anniek Bollen, werkneemster bij de Carrefour en syndicaal (zeer) actief bij LBC.
Donderdag 25 januari werd het plan voor het eerst meegedeeld. Hoe is dat verlopen?
Die donderdag hadden we eerst vergadering in Hasselt met LBC. Toen werd er vanuit gegaan dat er niet veel nieuwe info gegeven ging worden. De ondernemingsraad was er gekomen omdat de vakbonden vragen hadden gesteld. We gingen er dan ook vanuit dat het plan van Carrefour nog niet af was. We verwachtten enkel toelichting van wat er gaande was in Frankrijk.
Maar dat is niet hoe het verlopen is…
Nee, helemaal niet. We kregen een powerpointpresentatie te zien waarin de geplande uitbreiding besproken werd. Vervolgens had men het over de gevolgen voor de medewerkers. En dan zagen we plots: “Genk sluiting”. De telefoons stroomden onmiddellijk binnen. Dan werd heel snel alle info gegeven en werd het heel stil in de zaal. “Wat moet ik doen? Wat moet ik doen”, schoot door mijn hoofd. Ik ben dan onmiddellijk naar Genk gereden.
Hoe waren de eerste reacties in Genk?
“Waarom wij weer?” klonk het. Iedereen was aan het wenen, de winkel was dicht. Er was veel frustratie. In 2010 werd al eens een geplande sluiting tegengehouden. Sindsdien was er vanuit de directie geen enkele steun. En nu wil men deze werknemers opnieuw op straat zetten. Altijd op Genk zijn kop. Acht jaar lang geen schouderklop van de hogere directie. Ze kennen ons bij nummer, wij hebben geen naam. Eén werkneemsters is alleenstaande moeder, zij heeft een kleine te onderhouden. Zij kan niet interim gaan werken. Zij kan niet vandaag horen waar ze morgen moet gaan werken, opvang van de kleine moet voorzien worden. Binnen Limburg nog willen ze een 200 jobs schrappen. Daar zijn veel mensen bij die pas een gezin hebben gestart. Ze zijn eindelijk gesetteld. Het gewone leven gaat beginnen en dan deze slag in het gezicht. Ik probeerde iedereen zo goed mogelijk op te vangen en te ondersteunen. Je wilt er staan voor hen maar van binnen ben je ook kapot aan het gaan.
Het personeel krijgt gelukkig veel steun van de klanten.
Het personeel doet alles voor de klant. Mensen die niet met roltrap boven geraken worden door het personeel geholpen. De winkel in Genk is het klantvriendelijkst. Op menselijk vlak is het de beste winkel. De frigo in de keuken van het personeel hangt vol awards, uitgedeeld door Carrefour om de competitie tussen de winkels aan te wakkeren.
En nu kan die steun omgezet worden in een kracht van de werknemers…
Vanuit de vakbonden zijn we met een petitie begonnen. Iedereen tekent. De solidariteit binnen Limburg is groot. De sluiting van Ford heeft ons hard geraakt maar we hebben ook de geschiedenis van de mijnen. Ook nu is de solidariteit tussen de klant en de werknemers heel groot. Alle klanten tekenen petitie uit zichzelf.
Teken de petitie: https://www.petities24.com/carrefour_genk_moet_openblijven